Γράφει ο Χρήστος Μανούσης
Εισαγωγή
Μπορεί η καθημερινότητα να μου τρώει αρκετό χρόνο όμως η ζωή συνεχίζεται και έτσι συνεχίζεται και ο ερευνητής της πραγματικότητας. Σε αυτήν την ενότητα θα εστιάσω στον Προγνωστικό Προγραμματισμό και πως αυτός μας παρουσιάζει την πραγματικότητα που βιώνουμε όπως επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις μας δίνει και συμβουλές για αυτή. Δεν αναφέρω την πτώση στους Δίδυμους Πύργους (μέσα από ταινίες) γιατί είναι μία περίπτωση που συμβαίνουν τρία φαινόμενα μαζί: Προγνωστικός προγραμματισμός, Retrocausality και Mandela Effect (πιθανόν να αποτελέσει αυτόνομο άρθρο στο μέλλον).
Προγνωστικός Προγραμματισμός
Ο Προγνωστικός Προγραμματισμός είναι μία θεωρία σύμφωνα με την οποίαοι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν ταινίες, σειρές ή βιβλία ως εργαλείο μαζικού ελέγχου του νου για να κάνουν τον πληθυσμό να μπορέσει να αποδεχτεί προγραμματισμένα μελλοντικά γεγονότα. Για τον ερευνητή AlanWatt, ο Προγνωστικός προγραμματισμόςείναι:«Μια λεπτή μορφή ψυχολογικής προσαρμογής που χρησιμοποιείται από τα μέσα ενημέρωσης για να εξοικειώσει το κοινό με προγραμματισμένες κοινωνικές αλλαγές που θα εφαρμοστούν από τις κυβερνήσεις έτσι ώστε όταν πραγματοποιηθούν οι αλλαγές αυτές, το κοινό θα είναι ήδη εξοικειωμένο και θα τις αποδεχθεί ως φυσικέςμε ταυτόχρονη μείωση της πιθανής αντίστασήςτου».
Ο προγνωστικός προγραμματισμός είναι μια τακτική εισαγωγής εννοιών/μελλοντικών γεγονότων (μέσω εικόνων/φράσεων)σε σειρές/ταινίες και συνεχώς τις επαναφέρουν για να τις κάνουν περισσότερο αποδεκτές. Ορισμένες φορές, χρησιμοποιείται ως «αυτοεκπληρούμενη προφητεία» γιατί δημιουργεί προσδοκία ότι αυτά τα γεγονότα θα συμβούν και έτσι ο πληθυσμός μπορεί να τα αποδεχτεί πιο εύκολα (π.χ. η πτώση των Δίδυμων Πύργων). Οι άνθρωποι που ενστερνίζονται αυτήν τη θεωρία είναι ως επί το πλείστων θεωρητικοί συνωμοσιώνπου πιστεύουν ότι θα υπάρξει μία παγκόσμια κυβέρνηση (εντάξει, εγώ δεν το βλέπω αποκλειστικά με αυτή τη «λογική»).
Παρουσίαση ταινιών – σειρών
West World
Το WestWorldπρόκειται για μια σειρά επιστημονικής φαντασίας όπου η τεχνητή νοημοσύνη θέλει να αναλάβει τον έλεγχο του κόσμου. Στον παραπάνω μονόλογο παρατηρούμε την προώθηση του Μηδενισμού (στις επόμενες σκηνές θα δούμε που οδηγεί αυτός «ο Μηδενισμός»…) αποκαλώντας τους ανθρώπους «στρώμα βακτηρίων» σε ένα σβώλο λάσπης (τη Γη) η οποία για εκείνους (Μηδενιστές) δημιουργήθηκε τυχαία…
Αν διαβάσετε προσεκτικά θα δείτε πως αυτός ο μονόλογος έχει διπλή ερμηνεία.
1) Πρώτη ερμηνεία: Σκοπός του είναι να σας πείσει πως δεν έχετε απολύτως κανένα σκοπό στη Γη παρά μόνο να την καταστρέψετε με την αχαριστία σας και να την οδηγήσετε στην εντροπία! Θέλουν να σας μειώσουν αποκαλώντας σας ως «στρώμα βακτηρίων»,μην ξεχνάτε όμως πως η ίδια η ύπαρξή μας έχει κάποιο σκοπό, αλλιώς δεν θα βρισκόμασταν εδώ!
2) Δεύτερη ερμηνεία, πιθανόν εσκεμμένα, σας αποκαλύπτουν πως οι οντότητες που βρίσκονται ανάμεσά μας (= «όπως και οι υπόλοιποί μας…») επιδιώκουν να μας βγάλουν από τον δρόμο της γνώσης και με τις πράξεις μας να οδηγηθούμε στην εντροπία. Παραδέχονται πως ενδιαφέρονται μόνο για το χάος και θέλουν να «τους βοηθήσουμε» ξεγελώντας μας (= « Είσαι εδώ όπως και οι υπόλοιποι…για να υπηρετούμε το χάος.» ) και πως δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από «σκουλήκια» που εκμεταλλευόμαστε την Γη με το χείριστο τρόπο. Ουσιαστικά θέλουν να μας υποδείξουν πως ενώ είμαστε (ή αποκαλούμαστε) Χριστιανοί, είμαστε μόνο στους τύπους και πως δεν διαφέρουμε καθόλου από εκείνους. Και όμως, διαφέρουμε σε κάτι….Εμείς επιλέξαμε να έρθουμε εδώ ενώ εκείνοι και οι υποτακτικοί τους είναι τιμωρημένοι να βρίσκονται ανάμεσά μας για μία αιωνιότητα…
Η παραπάνω σκηνή είναι έξω από την Delos (η εταιρία που κατασκευάζει τα ανθρωποειδή) και μας δείχνει το «Ροβοάμ» (= Ο Ροβοάμ ήταν γιος του Σολομώντα). Ουσιαστικά βλέπουμε το χτίσμα η οποία φιλοξενεί το Ροβοάμ (η άσπρη μπάλα στο εσωτερικό) και μία τεχνητή λίμνη η οποία «συμπτωματικά» κάνει αντανάκλαση το κτίσμα και φαίνεται σαν ένα μεγάλο μάτι.
Το Ροβοάμ (στην σειρά) είναι ένας υπερυπολογιστής στον οποίο τα στοιχεία όλων των ανθρώπων στον πλανήτη είναι αποθηκευμένα και σκοπός του είναι μέσω αλγορίθμων να προσδιορίζει την πορεία (θετική ή αρνητική, αν θα είναι παραβατικοίκλπ) των ανθρώπων προκειμένου να λαμβάνονται μέτρα εκ των προτέρων…Θα μπορούσαμε να πούμε πως έμμεσα παρουσιάζεται πως ο Παντεπόπτης Οφθαλμός που τον συναντάμε με πολλούς τρόπους (είτε σε ταινίες είτε από τους υποτακτικούς του συστήματος που κλείνουν με το ένα χέρι το ένα μάτι) ως ένας παντογνώστης υπολογιστής που ενώ εμείς τον έχουμε δει «μόνο ζωγραφιστό», εκείνος ξέρει τόσα για εμάς…
Και ναι, στο τελευταίο επεισόδιο της σεζόν τον έχουμε και ζωγραφιστό για να μην μας λείψει…Δεν νομίζω πως πρέπει να σχολιάσω κάτι άλλο παρά μόνο πως η ζωγραφιά πίσω δεν κολλάει πουθενά στη σκηνή….
Παιχνίδια Πολέμου (WarGames)
Στην ταινία αυτή ένας νεαρός hacker συνδέεται κατά λάθος σε έναν μυστικό υπερ-υπολογιστή που έχει πλήρη έλεγχο στο πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ. Τον προκαλεί σε ένα παιχνίδι μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας και ασυνείδητα ξεκινά την αντίστροφη μέτρηση για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σκοπός του είναι να πείσει τον υπολογιστή ότι ήθελε να παίξει ένα παιχνίδι υπολογιστή και όχι το πραγματικό.
Μετά από μία αλληλουχία γεγονότων και εικονικών επιθέσεων ο υπολογιστής καταλήγει στο συμπέρασμα πως η καλύτερη λύση είναι να μην πολεμήσεις (= «η μόνη κίνηση που κερδίζει είναι να μην παίξεις»). Με την φράση αυτή, ξεκαθαρίζει πως η ζωή είναι ένα παιχνίδι και πως μόνος τρόπος για να βγούμε νικητές σε αυτή την πραγματικότητα είναι να παραμένουμε αμέτοχοι σε ότι συμβαίνει μιας και η καλύτερη στρατηγική κίνηση είναι να μην συμμετέχουμε στο παιχνίδι τους. Σκοπός μας άλλωστε δεν είναι να επεμβαίνουμε/προσπαθούμε να ερμηνεύουμε τι συμβαίνει αλλά να ανακαλύψουμε το λόγο που βρισκόμαστε εδώ και να γίνουμε καλύτεροι.
Ο Θρύλος του Μπάγκερ Βανς
Πρόκειται για μια ταινία που σίγουρα δεν αφορά το golf αλλά για το νόημα της ζωής και την ύπαρξή μας. Όποτε προσπαθήσετε και με οποιοδήποτε τρόπο να κερδίσετε σε αυτή την ζωή είναι μάταιο, μπορείτε μόνο να παίξετε. Αυτό είναι και το νόημα της ταινίας, πως η ζωή είναι ένα παιχνίδι, είναι μάταιο να προσπαθήσετε να την κατανοήσετε.
Σε αυτό το στιγμιότυπο παρατηρούμε ότι στον παραπάνω μονόλογο μας αποκαλύπτεται πως το παιχνίδι παίζεται εδώ στη Γη («Εδώ ακριβώς κερδίζεται το παιχνίδι») αλλά μόνο όσοι είμαστε ικανοί μπορούμε να το αντιληφθούμε. Θα μπορούσα να το τραβήξω λίγο παραπάνω υποθέτοντας πως ουσιαστικά μας αποκαλύπτεται πως υπάρχει το ενδεχόμενο να μην μπορέσουμε ποτέ να πάμε σε άλλους πλανήτες είτε γιατί δεν θα αποκτήσουμε αυτή τη δυνατότητα είτε γιατί δεν υπάρχει τίποτα πέρα από το φεγγάρι (ok, ίσως και να το παράκανα).
Παρακάτω με αλληγορικό τρόπο υπονοεί πως όσοι παίζουμε το παιχνίδι θα παρατηρούμε πως «οι κανόνες του» ή ότι θεωρούσαμε δεδομένο θα αλλάζουν («τα φύλλα του χόρτου ακολουθούν τον ήλιο»….«το πράσινο θα αλλάξει»). Εκτός από το μέρος που θα παίζεται το παιχνίδι, με το παραπάνω μονόλογο μας προετοιμάζει επίσης για το φαινόμενο «MandelaEffect» που θα έμπαινε στη ζωή μας («πάει απ’ τη μία το πρωί και απ’ την άλλη το απόγευμα») και να μας προϊδεάσει πως σε αυτή την πραγματικότητα όλα είναι ρευστά.Καταλήγει στο συμπέρασμα πως το ίδιο το παιχνίδι έχει φαινομενικά τιμωριτική διάθεση απέναντι στους ανθρώπους γιατί η γνώση μπορεί να αποκτηθεί μέσω εμπειριών (τις περισσότερες φορές άσχημες) («Το γήπεδο του γκολφ βασανίζει τους ανθρώπους»).
Σε αυτή την σκηνή έχουμε ένα διάλογο που μας αποκαλύπτει την σπουδαιότητα της ύπαρξής μας στη Γη. Πόσες φορές έχουμε πει πως δεν μπορούμε, πως έχουμε κουραστεί από την ίδια την ζωή και τα βάσανα που μας ακολουθούν; («Δεν μπορώ να το κάνω…..», «αυτό το φορτίο το κουβαλάς πολύ καιρό»).
Παρακάτω ξεκαθαρίζει πως η ζωή μας είναιμόνο ένα παιχνίδι που συμμετέχουμε αλλά δεν μπορούμε να κερδίσουμε(= «Ένα παιχνίδι που δεν το κερδίζεις, αλλά το παίζεις»). Το παιχνίδι και ο ρόλος μας σε αυτό είναι διαφορετικό για τον καθέναμας (= «Δεν είσαι ο μόνος»). Όσο πλούσιος και να είναι κάποιος, όσα υλικά αγαθά και να έχει αποκτήσει, δεν είναι νικητής. Για ποιο λόγο; Δεν μπορεί να τα πάρει μαζί του! Ο σκοπός δεν είναι η συλλογή χρημάτων και αντικειμένων αλλά η απόκτηση γνώσης μέσω των εμπειριών.
Στη συνέχεια, γίνεται έμμεση παραδοχή πως ο χρόνος και η μέτρησή του δεν είναι όπως τον αντιλαμβανόμαστε (= «Πέρασε πολύς καιρός. Όχι πέρασε μόλις μια στιγμή») και τον προτρέπει (φαινομενικά…) να διαλέξει αν θα συνεχίσει να παίζει (δηλαδή αν θα συνεχίσει να ζει ή αν θα παραιτηθεί από τη ζωή) με την προτροπή να μην σταματήσει γιατί ο ίδιος επέλεξε να βρίσκεται εδώ (= «και τώρα παίξε το παιχνίδι, αυτό που σου δόθηκε όταν ήρθες σε αυτό τον κόσμο»).
Στην τελευταία σκηνή που παρατίθεται, μέσω του διαλόγουγίνεται αναφορά στις επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας και τις περισσότερες φορές δεν είναι σωστές. Όσο δίκαιοι και να προσπαθήσουμε να είμαστε πάντα κάποιος θα προσπαθεί να μας βγάλει από τον ίσιο δρόμο ή ακόμα και οι ίδιοι οι πειρασμοί με τους οποίους ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι (= «-Η μπάλα κινήθηκε, πρέπει να το αναφέρω. -Μόνο εσύ και’γω το είδαμε, δεν θα το πω σε κανέναν»). Όσο όμως και να προσπαθήσουμε να είμαστε σωστοί, η ίδια η πραγματικότητα θα μας βάζει σε πειρασμούς (= «Ίσως κάνεις λάθος…Το φως σε ξεγελά…Χτύπα τη γρήγορα πριν το σκεφτείς καλύτερα»).
Motherland – Fort Salem
Μία αδιάφορη σειρά που προάγει την ομοφυλοφιλία.Σε μια σκηνή για λίγα δευτερόλεπτα δείχνει το ρολόι με την μικρή πινακίδα που αναγράφει “NovusOrdoSeclorum” (= Νέα Τάξη Πραγμάτων). Σίγουρα το ρολόι δεν είναι δική τους χορηγία αλλά θέλουν να μας υπενθυμίζουν πως εκτός από τον παντεπόπτη οφθαλμό κυκλοφορούν και με αυτή “την επωνυμία”…
American Gods
Μια πάρα πολύ ωραία σειρά η οποία παρόλο προάγει τον σκεπτικισμό και παράλληλα μας δίνει ένα μικρό στίγμα της πραγματικότητας. Στον παραπάνω μονόλογο, μας αποκαλύπτει μια αλήθεια η οποία σχετίζεται με την πίστη. Μας παρουσιάζει πόσο σημαντική είναι η πίστη συγκρίνοντάς την με τα χρήματα, τα οποία μπροστά της είναι…τυπωμένα χαρτιά (= «δεν είναι τα χρήματα αλλά η πίστη τους»). Στη συνέχεια μας δίνει ένα αλληγορικό παράδειγμα για το πόσο δυνατή είναι, ιδιαίτερα η συλλογική, κάνοντας την ερώτηση:(= «το ότι πετάνε τα αεροπλάνα στον αέρα ευθύνεται στον τρίτο νόμο του Νεύτωνα ή στην δύναμη της πίστης των ανθρώπων;»).
ΔολοφονίαΚένεντι
Μία από τις πρώτες μορφές του προγνωστικούπρογραμματισμού αποτελεί η δολοφονία του Κένεντι. Κατά την προβολή της σαπουνόπερας “Astheworldturns”, διακόπτεται για να μεταδοθεί ένα έκτακτο γεγονός, δηλαδή η δολοφονία του Κένεντι. Στη συνέχεια προβάλλεται μία διαφήμιση του Nescafeόπου ένα εκκρεμέςπηγαινοέρχεται και μας παρουσιάζει μια νέα αλλαγή στο χώρο του καφέ.
Αν αναλύσουμε θα δούμε πως η επιλογή του CBS (τον παντεπόπτη οφθαλμό τον παραβλέπω) δεν ήταν τυχαία. Πριν την προβολή της σειράς, παίζει μία διαφήμιση της Niagaraη οποία μας προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει. Μιλάει για ένα καθαριστικό με «βαθιά διεισδυτική δράση» (=Deeppenetratingaction).
Στη συνέχεια ξεκινάει η σειρά,η οποία, ως τίτλος βόλευε για να μας προετοιμάσει ψυχολογικά για αυτό που θα ακολουθούσε.
Το«As the world turns» καθαυτή ως ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «ότι και να συμβαίνει, η ζωή συνεχίζεται». Ενδιάμεσα γίνεται διάλειμμα για άλλο ένα διαφημιστικό, αυτή τη φορά της NuSoft, η οποία προωθεί ένα μαλακτικό που ανανεώνει τη ζωή (= «Renews the life»). Αν και δεν μπόρεσα να προσεγγίσω στο τι θα μπορούσε να σημαίνει, παρατήρησα πως έως το 70 περίπου που υπήρχαν διαφημιστικά της, το «Renewsthelife»είχεμετατραπεί σε «Renews the softness» (ίσως το «Renews the life»να χρησιμοποιήθηκε μόνο για αυτό το περιστατικό).
Στη συνέχεια ξεκινάει και πάλι η σειρά για να διακοπεί μετά από λίγο για μια έκτακτη είδηση. Ενώ θα μπορούσαν να βάλουν ως λεζάντα «Breaking news» στη συγκεκριμένη περίπτωση επέλεξαν το «Bulletin».
Η βασική διαφορά του BreakingNews με το Bulletin είναι πως το BreakingNews αφορά ένα γεγονός για το οποίο θα υπάρξει συνεχής ενημέρωση ενώ το Bulletinείναι ένα σημαντικό γεγονός άξιο μνείας αλλά δεν θα χρειαστεί πολύ χρόνο για την αναφορά του. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, παρόλο που θα υπήρχαν και άλλες διακοπές, επιλέχτηκε το «Bulletin» που παραπέμπει στο «Bullet-In» (= «Σφαίρα-εντός»).
Ακολουθεί διαφήμιση με τον Nescafeκαι ένα εκκρεμές που πηγαινοέρχεται. Σκοπός της διαφήμισης αυτής είναι να μας προετοιμάσει για αυτή την αλλαγή και πως οι αλλαγές είναι πάντα καλές (= «New kind of coffee, new minute brewed coffee») και να στρώσει το δρόμο για να αποδεχτούμε,με “ευγενικό βέβαια τρόπο”, ζητώντας την συγκατάθεσή μας(= «sopleasehelpus…if you agree it takes more than an instant»). Μια πολύ άβολη διαφήμιση και σκηνοθετικά και επαναλαμβανόμενη με το «Newkind»και «Newminutebrewed».
Όποιος μπορεί να αντέξει ασπρόμαυρες ταινίες, ακολουθεί ο σύνδεσμος από το βίντεο
Beyond
To Beyond είναι μία σειρά του 2016 που ασχολείται με την περιπέτεια του βασικού πρωταγωνιστή να κλείσει την πύλη που άνοιξε σε έναν άλλο κόσμο.
Παρατηρούμε πως μας αποκαλύπτεται κάτι που πλέον είναι δεδομένο για εμάς! Πιστεύουμε πως όσο βρισκόμαστε εδώ έχουμε την εντύπωση πως είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε, όμως όλο αυτό είναι μία ψευδαίσθηση. Αυτό όμως που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως πρέπει να ανακαλύψουμε τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, μια διαδρομή την οποία επιλέξαμε και είναι διαφορετική για τον καθένα μας.
Good Will Hunting
Μια πολύ γνωστή ταινία για έναν άνθρωπο με πάρα πολύ καλή μνήμη και επίσης μία ταινία με τον πιο ωραίο διάλογο φιλονοικίας ο οποίος μας αποκαλύπτει κάτι ιδιαίτερο.
Στον παραπάνω διάλογο ο Will υπερασπίζεται τον φίλο του από κάποιον που το παίζει «ξερόλας» και προσπαθεί να τον μειώσει. Εν έτη 1997 (που γυρίστηκε η ταινία), γίνεται η αποκάλυψη πως ανάμεσά μας κυκλοφορούν (ή θα κυκλοφορούν)“Bot” ή “NPC”.
Στους υπολογιστές οι NPC ανταποκρίνονται βάση σεναρίου με έτοιμες απαντήσεις σε κάθε πιθανή ερώτηση (πχ adventure games) ( =«Έχεις δικές σου απόψεις; Παπαγαλίζεις ένα κείμενο, το περνάς για δικό σου….»).
Οι NPC ως άβουλοι χαρακτήρες παιχνιδιού ανταποκρίνονται σε ερωτοαπαντήσεις. Δεν μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες ούτε να λειτουργήσουν εκτός σεναρίου. Πως θα νιώσει άραγε (αν θα μπορούσε να νιώσει συναισθήματα…) ένας NPCόταν συνειδητοποιήσει πως είναι βοηθητικός χαρακτήρας στην πραγματικότητά μας; (= «Το θλιβερό είναι όταν θα αρχίσεις να σκέφτεσαι…).
Αμέσως μετά παρατηρούμε μία παραίνεση προς εμάς (= «Μη το κάνεις αυτό»). Ουσιαστικά μας ζητάει όταν βρίσκουμε κάποιον που θεωρούμε NPCκαι έχει έτοιμες τις απαντήσεις για όλα να προσπαθούμε να του αλλάξουμε γνώμη με λογικές απαντήσεις και να του επισημάνουμε πως πρέπει να έχει δική του γνώμη (μη μου πείτε πως θα λέγατε κατάμουτρα σε κάποιον πως θεωρείται πως είναι NPC;;; ).
Ο διάλογος τελειώνει με μία φράση που πρέπει να την θυμάστε γιατί είναι ένας τρόπος ζωής, αυτός που πρέπει να ακολουθήσουμε για να παραμείνουμε στο σωστό δρόμο (= «τουλάχιστον εγώ δεν θα είμαι προσποιητός»).
Shut eye
Θα μπορούσε η πιο πάνω πρόταση να αποτελεί μια σεναριακή υπερβολή; Μέσα σε μία πρόταση εξισώνει την προσσελήνωση με πράγματα τα οποία θεωρούμε ως «φανταστικά» όπως τις κατάρες και τον Άγιο Βασίλη. Αντί της προσσελήνωσης, θα μπορούσαν να είχαν επιλεγεί πχ ξωτικά ή νεράιδες…Το αφήνω να υπάρχει…
Επίλογος
Ξέρω πως για κάποιους οι πιο πάνω διάλογοι φαντάζουν λόγια ενός σεναρίου. Είναι γραμμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα της ταινίας/σειράς και ταυτόχρονα να αποκαλύπτουν πτυχές της καθημερινότητάς μας. Το ερώτημα είναι κατά πόσο οι αλήθειες που παρουσιάζονται, προσδιορίζουν επαρκώς την πραγματικότητά μας όπως επίσης με ποιο κριτήριο επιλέγονται οι σειρές/ταινίες που θα μας παρουσιάζουν αυτές τις αλήθειες…
Comentários