Το φαράγγι του Βίκου ειναι ένα απο τα σημαντικότερα αξιοθέατα της ευρύτερης περιοχής του Ζαγορίου στην βόρεια Ήπειρο.Πρόκειται για ένα απο τα σημαντικότερα και εντυπωσιακότερα φαράγγια παγκοσμίως μιάς και ειναι το βαθύτερο σε αναλογία με το πλάτος του.Αυτό το χαρακτηριστικό του χάρισε και μια ιδιαίτερη πρωτιά στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness.Σύμφωνα λοιπόν με την έκδοση του 2005 η χαράδρα του Βίκου ειναι η βαθύτερη του κόσμου καθώς σε ένα της σημείο έχει βάθος 900 και πλάτος 1100 μέτρα.Αυτό σημαίνει πως το βάθος της έχει το εντυπωσιακό 82% του πλάτους της. Το φαράγγι του Βίκου βρίσκεται στον πυρήνα του Εθνικού δρυμού Βίκου-Αώου,περιοχή που αποτελεί ένα απο τα σημαντικότερα οικοσυστήματα της χώρας εξαιτίας της σπάνιας χλωρίδας και πανίδας της.Έχει μήκος περίπου 11 χιλιόμετρα και την διασχίζει ένας χείμαρρος που στην έξοδο του φαραγγιού γίνεται ο πανέμορφος ποταμός Βοϊδομάτης. Υπάρχουν τρεις τοποθεσίες γνωστές και ως θέσεις που προσφέρουν μοναδική θέα του φαραγγιού.Η πρώτη και πιο εύκολη στην πρόσβαση ειναι η θέση Οξυά,η δεύτερη ειναι απο την Μονή της Αγίας Παρασκευής στο Μονοδένδρι και η τρίτη, η θέση Μπελόη. Μονή Αγίας Παρασκευής: Σε ένα από τα παραδοσιακά και όμορφα Ζαγοροχώρια του νομού Ιωαννίνων, στο Μονοδένδρι, την ιδιαίτερη πατρίδα των μεγάλων ευεργετών αδελφών Ριζάρη, υπάρχει εδώ και 600 χρόνια το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Η μονή βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού της μεγαλύτερης ίσως χαράδρας στον κόσμο, του Βίκου. Το μοναστήρι απέχει λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από την πλατεία του χωριού. Ένα όμορφο λιθόστρωτο οδηγεί στην είσοδο της μονής που χτίστηκε το 1412 από τον άρχοντα Μιχαήλ Βοεβόδα. Πρόκειται για μοναστήρι – φρούριο, καθώς βρίσκουμαι πύλη με καμάρα, κτίσματα πέτρινα, καλοχτισμένα κελιά, πηγάδι, καταπακτή, κ.λ.π. που σε όλα κυριαρχεί το περίτεχνο χτίσιμο της πέτρας. Στο 15ο αι. ανήκουν οι τοιχογραφίες του δυτικού, βόρειου (παράσταση με το Βοεβόδα και τη σύζυγό του με ενδυμασίες της εποχής) και ανατολικού τοίχου, οι οποίες είναι ιδιαίτερης σημασίας καθώς αποτελούν από τα ελάχιστα δείγματα της περιόδου στην Ήπειρο. Οι τοιχογραφίες του νότιου τοίχου είναι του 1869. Εικονίζονται ολόσωμοι Άγιοι, σκηνές από το δωδεκάορτο, κ.λ.π. Στην πρόσοψη του ναού, εικονίζεται η Αγ. Παρασκευή στηθαία εντός κόγχης, το μαρτύριο της πιο κάτω και ένας έφιππος Άγιος. Το τέμπλο έχει εικόνες του 19ου αι. Η εικόνα της Αγ. Παρασκευής που υπάρχει στο ναό, είναι βορειοελλαδικής τέχνης και χρονολογείται το 17ο αιώνα. Το σημερινό συγκρότημα του μοναστηριού διατηρείται σε καλή κατάσταση και αποτελείται από το καθολικό, τα κελιά, το ηγουμενείο, τους βοηθητικούς χώρους και τη “λόντζα”. Η λόντζα είναι χωριστό κελί εξώστης, χτισμένο ακριβώς πάνω από τη χαράδρα, που χρησίμευε για κρυψώνας και έξοδο κινδύνου (μέσω καταπακτής που οδηγούσε στη χαράδρα). Από το μοναστήρι, μονοπάτι σκαλισμένο στο βράχο οδηγεί στο “ασκηταριό” και τα “σπιτάκια” τα οποία εκτός από χώρους ασκητείας αποτελούσαν και οχυρές θέσεις, προσβάσιμες μόνο με τη χρήση ξύλινης γέφυρας.