Ένα μικρό αφιέρωμα σε μια άγνωστη (;) πτυχή του δυτικού – και όχι μόνο – πολιτισμού, που αναβιώνει, όπως κάθε τι σκοτεινό, στο νέο Μεσαίωνα, όπου ζούμε…
Walpurgis night = βαλπούργια νύχτα, βαλπούργεια νύχτα (από εδώ)
Η Βαλπούργη (Walpurga) γεννήθηκε (τον 8ο αιώνα) στο Ντέβον της Αγγλίας από οικογένεια τοπικού ηγεμόνα. Ο άγιος Βονιφάτιος (ο Άγγλος που προσηλύτισε στο χριστιανισμό τους Φράγκους [«Σχόλιο»: όχι ακριβώς, αλλά πολλές γερμανικές φυλές] και είναι ο προστάτης άγιος της Γερμανίας) ήταν θείος της Βαλπούργης (αδελφός της μητέρας της). Η Βαλπούργη και οι δύο αδελφοί της πήγαν στη Γερμανία να βοηθήσουν τον Βονιφάτιο στον εκχριστιανισμό των γερμανικών φύλων. Για το έργο της και την αρετή της ανακηρύχτηκε αγία και η μνήμη της γιορτάζεται από τους Ρωμαιοκαθολικούς την 1η Μαΐου. Η γιορτή της Βαλπούργης μπλέχτηκε με τα τοπικά εορταστικά έθιμα της παραμονής της πρωτομαγιάς και έτσι η γερμανική Walpurgisnacht (αγγλικά Walpurgis Night), η βαλπούργεια ή βαλπούργια νύχτα όπως έγινε στα ελληνικά, περιγράφει ειδικότερα τις τελετές μαγισσών που μαζεύονται σε βουνό μαζί με τους δαίμονες να γιορτάσουν την άνοιξη (που στο βορρά έρχεται με κάποια καθυστέρηση). Μια τέτοια νύχτα περιγράφει και ο Γκαίτε στον Φάουστ (λεπτομέρειες εδώ), σκηνή που αξιοποιεί βέβαια ο Γκουνό (ευκαιρία για βιντεάκι, αλλά όχι από την όπερα). [«Σχόλιο»: για την ιστορία και τη δικαιοσύνη, πρέπει να πω ότι η αγία Βαλπούργη κατά κανόνα καταγράφεται ως «καθολική», όμως τον 8ο αιώνα «καθολική» = ορθόδοξη, καθότι δεν υπήρχε ακόμη η σημερινή Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Για πολλούς ορθόδοξους λοιπόν αγίους από την αρχαία ευρωπαϊκή δύση, δείτε μεγάλο αφιέρωμα εδώ & εδώ!].
Γενικότερα οι βαλπούργιες νύχτες περιγράφουν οργιαστικές τελετές και νύχτες οργίων. Εδώ κάποιος έχει μαζέψει αρκετά ζωγραφικά έργα με μάγισσες στις σκούπες τους και άλλες βαλπούργιες εξαλλοσύνες. Η ορθογραφία της κατάληξης είναι προβληματική. Βαλπούργεια στον Σταματάκο, τον Δημητράκο και το ΛΝΕΓ (για την ακρίβεια, βαλπουργεία στην καθαρεύουσα), βαλπουργία στον Δρανδάκη, βαλπούργια φαίνεται να προτιμάει σήμερα το διαδίκτυο.
Για την αγία, ωστόσο, το όνομα Βαλπούργη είναι καθιερωμένο, κάτι που φαίνεται να αγνοεί ο συντάκτης του άρθρου της ελληνικής Βικιπαίδειας για τον αστεροειδή με τον αύξοντα αριθμό 256 που ονομάζεται Βαλπούργη από το 1886. Άκου εκεί *Βαλπούργκα. Κακούργκα κενωνία! Ιστογραφία: http://en.wikipedia.org/wiki/Saint_Walburga http://en.wikipedia.org/wiki/Walpurgis_Night http://www.newadvent.org/cathen/15526b.htm http://en.wikipedia.org/wiki/Faust,_Part_1
Ο άγιος Βονιφάτιος, ένας από τους σημαντικότερους αγίους της αρχαίας δυτικής Ευρώπης. Αγωνίστηκε ενάντια στη νόθευση του ορθόδοξου ήθους από τους Φράγκους (που αργότερα κατέληξαν στον Καθολικισμό), ενώ πέθανε αρνούμενος να πολεμήσει για τη ζωή του, όταν δέχτηκε επίθεση βάρβαρων κατά τα ιεραποστολικά ταξίδια του. Η Ορθοδοξία τον τιμά, μαζί με την αγία Βαλπούργη, στις 5 Ιουνίου (από εδώ).
«Ν»: Κεντρικό ρόλο στον εορτασμό είχε η συγκέντρωση των μάγων και μαγισσών με τελετές μαύρης μαγείας στο όρος Blocksberg, δηλ. στο σημερινό όρος Brocken της Γερμανίας.
Από το όνομα αυτού του βουνού προέρχεται και το όνομα της χαριτωμένης μαγισσούλας Bibi Blocksberg, στην ομώνυμη παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων και όχι μόνο…
Και συνεχίζουμε:
Βαλπουργία Νύχτα (Ειρήνη Λεονάρδου ©, από εδώ)
30 Απριλίου, παραμονή Πρωτομαγιάς…
Ένας ακόμη χειμώνας τέλειωσε, ένας ακόμη κύκλος έκλεισε. Η Άνοιξη μας χαμογελά κι ένας νέος κύκλος αρχίζει. Η καλύτερη εποχή για νέα εγχειρήματα, για εφαρμογή νέων στόχων και για την ενίσχυση και εδραίωση παλαιότερων και επιθυμητών. Όμως τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Αγία Βαλπουργία και την Πρωτομαγιά;
Φαινομενικά καμία! Η Αγία Βαλπουργία ήταν μια καθολική στο θρήσκευμα μοναχή [«Ν»: το σχολιάσαμε αυτό] που γεννήθηκε στο Devonshire το 710 μ.Χ και πέθανε στην μονή Heidenheim στις 25 Φεβρουαρίου του 779 μ.Χ, εκτελώντας χρέη ιεραποστόλου στην Γερμανία. Αν και επίσημα από την καθολική εκκλησία ο εορτασμός της αγίας ταυτίζεται με την ημέρα του θανάτου της, στην πράξη έχει μεταφερθεί στην νύχτα της τριακοστής Απριλίου, που είναι βέβαια και η παραμονή της Πρωτομαγιάς. Η Βαλπουργία Νύχτα, όπως καθιερώθηκε να ονομάζεται, κουβαλά ένα βαρύ και αμφίσημο φορτίο που έχει πλήθος προεκτάσεις στο χώρο και στο χρόνο, αλλά και στο συλλογικό μας ασυνείδητο μιας και αυτό το φορτίο συνδέεται άμεσα με τον θάνατο και την αναγέννηση της φύσης. Στην εποχή μας ωστόσο, την εποχή του καταναλωτισμού και της διάβρωσης των θεσμών, η Πρωτομαγιά και η παραμονή της έχουν χάσει για την πλειοψηφία των ανθρώπων τα ουσιαστικά τους νοήματα. Μια εκδρομή στην εξοχή και λίγα λουλούδια, είναι περισσότερο μια ευκαιρία για απόδραση από την καθημερινή ρουτίνα της πόλης παρά ένας ύμνος στην επιστροφή της Ζωής. Ή ακόμη, η συμμετοχή κάποιων στις οργανωμένες από τα πολιτικά κόμματα πορείες, απέχουν κατά πολύ από τους αυθόρμητους (;) ξεσηκωμούς της εργατικής τάξης για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων στην Ζωή.
Υπάρχει όμως και κάποια μερίδα ανθρώπων που όχι μόνο δεν ξέχασε, αλλά φροντίζει και να αναβιώνει εκείνες τις πανάρχαιες γιορτές. Όμως ακόμη και αυτή, τις περισσότερες φορές, άγεται και φέρεται κάτω από κατευθυνόμενες δράσεις που δύσκολα γίνονται αντιληπτές μέσα στο γενικότερο πλαίσιο που περιχαρακώνει τον τρόπο της ζωής μας. Και βέβαια, πίσω από όλα αυτά, υπάρχουν εκείνοι που περιχαρακώνουν και που ξέρουν σε βάθος την σπουδαιότητα αυτών των ημερών. Και αυτή η σπουδαιότητα γίνεται άμεσα κατανοητή αν αναλογιστούμε πόσες παραδόσεις και θρησκείες (και όχι μόνο) τις χρησιμοποιούν επίσημα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Έτσι η Αγία Βαλπουργία δεν είναι παρά το πρόσχημα ή ακόμη και η προσπάθεια «καπελώματος» από την επίσημη θρησκεία, των εορτασμών αυτής της περιόδου με επίκεντρο την νύχτα της τριακοστής Απριλίου προς την πρώτη Μαΐου. Σ’ ένα πρώτο επίπεδο και για όσους θεωρούν τον εαυτό τους πολιτικοποιημένο, όλα άρχισαν το 1884 όταν η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας ψήφισε την απόφαση που όριζε πως από την 1η Μαΐου 1886 θα καθιερώνονταν το εργασιακό οκτάωρο. Το γιατί διάλεξαν την πρώτη του πέμπτου μήνα και όχι την πρώτη του έτους, που θα ήταν και αναμενόμενο, δεν είναι εξακριβωμένο. Κατά την ημέρα εκείνη οργανώθηκε μαζική απεργία στο Σικάγο, που ήταν και το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο. Όμως η εορταστική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην συγκέντρωση μετατράπηκε σε ατμόσφαιρα φόβου και θανάτου, καθώς η αστυνομία και η εθνοφρουρά προσπάθησαν να διαλύσουν βίαια τους απεργούς. Υπήρξαν δεκάδες θύματα και από τις δύο πλευρές και η αστυνομία συνέλαβε εννέα ηγέτες του εργατικού κινήματος οι οποίοι δικάστηκαν σε μια παρωδία δίκης και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Τέσσερις από αυτούς εκτελέστηκαν δι απαγχονισμού στις 11/11/1887. Προς τιμή όλων αυτών των θυμάτων η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε σαν ημέρα γιορτής για την εργατική τάξη τρία χρόνια αργότερα.
Στη χώρα μας ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς καταγράφεται το 1893 με συγκέντρωση στο Παναθηναϊκό Στάδιο ενώ τον Σύνδεσμο Εργατικών Τάξεων της Ελλάδας δημιουργεί το 1908 ο Πλάτων Δρακούλης, γνωστός λόγιος και πολιτικός. Το έργο του «Εγχειρίδιον του εργάτου» διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των ιδεών της εποχής του. Όμως ο Πλάτωνας Δρακούλης δεν ήταν ένας τυχαίος πολιτικός. Ήταν άμεσος γνώστης και μύστης όλων εκείνων των παραδόσεων που συνυπάρχουν στο ιστορικό και μη υπόβαθρο της ανθρωπότητας και αυτό διαφαίνεται όχι μόνο στα γραπτά έργα του, αλλά και στην ζωή του. Κατά παρόμοιο τρόπο, σε πολλές φαινομενικά ασύνδετες «κινήσεις» υπάρχουν συνεκτικά νήματα που οι γνώστες χρησιμοποιούν και πλέκουν το γαϊτανάκι, γύρω από το οποίο όλοι μας «χορεύουμε»! Τα επεισόδια της 1ης Μαΐου του 1886 διαδραματίστηκαν στην Αμερική. Ωστόσο στην Αμερική εκείνη η ημέρα εορτάζεται ως η Ημέρα Πίστης (;) και η ημέρα Εργασίας γιορτάζεται το Σεπτέμβριο. Θεωρείται πως αυτό έγινε για να αποφευχθεί ο ταυτόχρονος εορτασμός με τα κομμουνιστικά καθεστώτα. Μια τακτική που δεν ακολουθήθηκε από την Μ. Βρετανία. Όμως εκείνο που όρισε την Πρωτομαγιά ως ημέρα της Εργατικής Τάξης ήταν το Διεθνές Εργατικό Συνέδριο του Παρισιού, στη Γαλλία! Γαλλία είναι το όνομα που οι Έλληνες χρησιμοποιούμε ακόμη για το κράτος που όλοι οι άλλοι αποκαλούν France. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με το Ελλάδα-Greece. Δεν θα ασχοληθούμε με τα πώς και γιατί συμβαίνει αυτό, απλά θα αναφέρουμε πως το Gallia ήταν το Λατινικό όνομα της Gaul η οποία ήταν αρχαία Ρωμαϊκή επαρχία. Και πριν από αυτό, ήταν η πυρηνική περιοχή όπου πρωτοεμφανίστηκαν και εδραίωσαν την παρουσία τους εκείνες οι φυλές που σήμερα ονομάζουμε Κέλτες.
Βαλπούργια Νύχτα
Όλα όσα διαβάσατε μέχρι στιγμής, ήταν η αρχή του άρθρου έτσι όπως ξεκίνησα να το γράφω πριν πάθω νευρικό κλονισμό! Έπειτα αντιλήφθηκα πως όχι μόνο μου διέφευγαν πολλές λεπτομέρειες, αλλά και πως αυτές που διέθετα μου ήταν δύσκολο έως και ακατόρθωτο να τις βάλω στην σωστή τους θέση μέσα στο γενικότερο πλαίσιο και μάλιστα στις διαθέσιμες σελίδες του περιοδικού! Και οποιαδήποτε σχέση με κάποιον που χαμογελά χαιρέκακα είναι ασφαλώς συμπτωματική (για όσους πιστεύουν ακόμη στις συμπτώσεις). Έπρεπε όμως να ολοκληρώσω και να παραδώσω το άρθρο στην ώρα του κι έτσι ετοίμασα ένα μαγικό φίλτρο με βάση την βαλεριάνα και κάποια άλλα βότανα με περίεργα ονόματα και συνέχισα το γράψιμο αφήνοντας τον νευρικό κλονισμό για όσους αποφασίσατε να το διαβάσετε! Συνεχίζουμε λοιπόν και ο Nodens βοηθός! Ποιος είναι αυτός; Χα χα! Χι χι! Χο χο! (Μην ανησυχείτε. Παρενέργειες του φίλτρου είναι, θα περάσουν. Υποθέτω…)
Η πρώτη γραπτή αναφορά που έχουμε για τους Κέλτες είναι από τον Εκαταίο. Οι ίδιοι δεν φαίνεται να χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο ή κάποιο άλλο κοινό όνομα, σήμερα όμως έχει επικρατήσει να συμπεριλαμβάνουμε κάτω από αυτό τους αρχαίους κατοίκους της γαλλικής Βρετάνης, της Ιρλανδίας, της Ουαλίας και της Σκοτίας. Οι αρχαιολόγοι θεωρούν πως πρωτοεμφανίστηκαν στην περιοχή μεταξύ Αυστρίας και Ελβετίας γύρω στο 1700 π.Χ. Ωστόσο οι φυλές αυτές είχαν διαλέκτους με κοινή γλωσσική καταγωγή και κοινά ή ταυτόσημα Πάνθεα και λατρείες με τις οποίες επηρέασαν γειτονικούς και μη λαούς όχι μόνο στο χώρο αλλά και στο χρόνο. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα σήμερα, είναι το ευρέως διαδεδομένο κίνημα της Wicca που έχει τις ρίζες του στις Δρυιδικές παραδόσεις και τελετουργίες.
Ο Nodens ήταν θεότητα των Δρυίδων και τον συναντάμε στους Ιρλανδούς ως Nuada και στους Ουαλούς ως Nudd ή Lludd. Ήταν ο θεός που έδωσε το όνομα του στην πόλη του Λονδίνου. Όμως ο Nodens ήταν και ο «Κύριος της Μεγάλης Αβύσσου», ο μοναδικός από τους Πρεσβύτερους Θεούς που αναφέρεται ονομαστικά από τον Λάβκραφτ στην Μυθολογία Κθούλου.
Πώς φτάσαμε από την εργατική πρωτομαγιά στην Μυθολογία Κθούλου; Σςς, ξεχάστε το και μη ρωτάτε, θα με ξαναπιάσουν οι παρενέργειες. Μια και φτάσαμε όμως ως εδώ ας αναφέρουμε πως το φανταστικό κατά τον Λάβκραφτ λογοτεχνικό του πάνθεο, στηρίζεται κατά βάση σε υπαρκτές μυθολογίες και στα τυπικά των λατρειών που τις συνοδεύουν. Όμως αυτό δεν συμβαίνει μόνο με την Μυθολογία Κθούλου ή την Wicca. Λαμβάνοντας υπ’ όψη θεούς και δαίμονες, τόπους λατρείας, τελετουργικά και συμβολισμούς και ανιχνεύοντας τα σε ιστορικά ή και σύγχρονα γεγονότα, διαπιστώνουμε με έκπληξη πως οι Μεγάλοι Παλαιοί εε… συγνώμη, οι αρχαίοι θεοί, ζουν και βασιλεύουν και τον κόσμο κυριεύουν!
Στην Ιρλανδική εκδοχή της Κέλτικης Μυθολογίας συναντάμε τον Dagda, τον θεό που περιέχει τα πάντα και όλες τις δυνάμεις. Μια πατρική φιγούρα, προστάτη της φυλής. Αναπόσπαστο εξάρτημα του ήταν ένα μαγικό καζάνι και κρατούσε ένα ρόπαλο με το κάθε χτύπημα του οποίου σκότωνε μεμιάς εννιά ανθρώπους. Άλλοτε πάλι έπαιζε μια μαγική άρπα από ξύλο βελανιδιάς και με την μουσική αυτή έβαζε σε τάξη τις Εποχές του έτους. Στην επαρχία της Gaul τον συναντάμε να κρατά ένα σφυρί και μια κούπα με το όνομα Sucellos thestriker, που σημαίνει απεργός! Μήπως θυμάστε πόσοι ήταν οι ηγέτες του εργατικού κινήματος που καταδικάστηκαν σε θάνατο μετά την απεργία της Πρωτομαγιάς το 1884; Εννιά…
Ανιχνεύοντας την Κέλτικη Κοσμογονία συναντάμε πολλές ομοιότητες με την Ελληνική. Ο Πατέρας Ουρανός και η Μητέρα Γαία, οι Γίγαντες και οι Τιτάνες και όλοι οι μεταξύ τους πόλεμοι και διαμάχες είναι κοινοί παράμετροι. Η ονομασία του Μαΐου προέρχεται πιθανόν από την Πλειάδα Μαία, την μητέρα του Ερμή, θεωρώντας ως προσωποποίηση της Γης, της Μεγάλης Μητέρας. Ωστόσο αντίστοιχος μήνας με τον Μάιο ήταν ο Θαργηλίωνας στην διάρκεια του οποίου εορτάζονταν τα Θαργήλια που ήταν αγροτική γιορτή και τιμούσε την αναγέννηση της Φύσης και την αύξηση της καρποφορίας. Μέσα στα δρώμενα αυτών των εορτασμών συμπεριλαμβάνονταν και μια καθαρτήρια τελετή αφιερωμένη στο Απόλλωνα, τον θεό της κάθαρσης. Επέλεγαν ένα ή δύο περιθωριακά άτομα, τους γνωστούς «φαρμακούς» ή τα «καθάρματα» και κτυπώντας και πετροβολώντας τα, τα απομάκρυναν ως αποδιοπομπαίους τράγους έξω από τα όρια της πόλης τους ενώ μερικές φορές αναφέρεται και θανάτωση τους. Ο καθαρμός ως προϋπόθεση για να είναι πλούσια η νέα σοδειά και γενικά για να έχει επιτυχία κάθε νέα αρχή ήταν πολύ γνωστός σε πρωτόγονες κοινωνίες και όχι μόνον, και ξεπερνούσε τον αγροτικό χαρακτήρα των εορτασμών προσεγγίζοντας τον χώρο της μαγείας. Κατά τον Κένεθ Γκράντ οι πρώτοι μάγοι προέρχονταν από μια εξαφανισμένη ράτσα. Ήταν οι εκφυλισμένοι επιζήσαντες μιας προανθρώπινης ιστορικής περιόδου του πλανήτη και είχαν την ικανότητα να χειρίζονται το αυρικό πεδίο της Γης. Η πρόταση του Μάχεν πως ο Μικρός Λαός της Κέλτικης παράδοσης ήταν η κάλυψη διαδικασιών μη ανθρώπινης μαγείας, απεχθούς στην ανθρωπότητα, βρίσκεται κατά τον Γκραντ πολύ κοντά στην αλήθεια. Και βέβαια να διευκρινίσουμε πως ο Μάχεν ήταν ένας από τους συγγραφείς που επηρέασαν καθοριστικά τον Χάουαρντ Φίλλιπς Λάβκραφτ.
Ο Λάβκραφτ
Καθαρτικούς εορτασμούς με αναμμένες φωτιές πάνω σε λόφους (βλ. Απόλλων – Ήλιος – προφήτης Ηλίας – Βάαλ…) και πέρασμα μέσω αυτών, των κοπαδιών αλλά και των ανθρώπων, συναντάμε και στο Ιρλανδικό Baltane που γιορταζόταν την 1η Μαΐου. Στο Εδιμβούργο, στο Hill Calton και την νύχτα της 30ης Απριλίου εξακολουθεί να γιορτάζεται μέχρι σήμερα. Στην σύγχρονη Σουηδία επίσης εορτάζεται με φωτιές που ανάβονται την ώρα του λυκόφωτος και οι νέοι κόβουν πράσινα κλαδιά από το δάσος και στολίζουν με αυτά τα σπίτια των χωριών. Ανταμείβονται γι αυτό με αυγά που τους χαρίζουν οι συντοπίτες τους. Τα αυγά, σύμβολο της γονιμότητας όπως και το κουνέλι, μας παραπέμπουν στον εορτασμό και τα έθιμα του Ιουδαιο-Χριστιανικού Πάσχα ή Easter για τους Αγγλόφωνους. Παρενθετικά, φέτος [«Ν»: το post είναι του 2008]* το Ορθόδοξο Πάσχα πέφτει -πανηγυρικά- την 1η Μαΐου! Έτσι η Εργατική Πρωτομαγιά μετατέθηκε να εορταστεί την 11η (!) του μήνα. Το γιατί διάλεξαν την 11η του μήνα και όχι την πρώτη εργάσιμη, που θα ήταν και αναμενόμενο, δεν είναι εξακριβωμένο.
Συνεχίζοντας, η λέξη Easter έχει πιθανή ρίζα το όνομα της αρχαίας Γερμανικής θεάς της γονιμότητας Eostre, που γιορτάζονταν τον Απρίλιο [«Σχόλιο»: μπορεί όμως και όχι – δες εδώ]. Η Eostre ταυτίζονταν με την Εος την θεά της Αυγής, την Ελληνική Ηώ. Ιώ! Ιώ! ήταν η θριαμβευτική κραυγή των βακχίδων στα διονυσιακά όργια, αλλά και με την κραυγή Ιά! Ιά! επικαλούνταν στα διηγήματα του Λάβκραφτ τον Shub-Niggurath οι πιστοί του.
Ο αλλοδιαστασιακός εξωγήινος Shub-Niggurath έλκει την καταγωγή του (ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο;) από τους αρχαίους κερασφόρους θεούς της γονιμότητας και ταυτίζεται με τον θεό των Sabbaths, των υπαίθριων οργιαστικών τελετών της Wicca.
Στην Γερμανία η Walpurgisnacht γιορτάζεται την νύχτα της 30ης Απριλίου στο βουνό Brocken με παραδοσιακές παγανιστικές τελετές. Εδώ να θυμίσουμε πως η Αγία Βαλπουργία, γεννημένη στο Devonshire, ήρθε στην Γερμανία ως ιεραπόστολος. Να επισημάνουμε πως ήταν γόνος πριγκηπικής οικογένειας και δεν θα μου φαινόταν καθόλου περίεργο αν κάποιος μου έλεγε πως η ιεραποστολή ήταν μόνο το πρόσχημα, η «βιτρίνα», ενώ η πραγματική της αποστολή είχε βαθύτερες προεκτάσεις… Τώρα αυτό το διαίρει και βασίλευε, θυμίζει τακτική των Ιλλουμινάτων και βέβαια, αν και πιθανότατα περιττό, να θυμίσω πως το Τάγμα των Ιλλουμινάτων ιδρύθηκε από τον Άνταμ Βάισχαουπτ στο Ίγκολστατ της Γερμανίας την 1η Μαίου του 1776.
Σύμφωνα με την θεωρία που προτείνει ο συγγραφέας Robert Gillette, οι Ιλλουμινάτοι δεν είναι παρά άλλο ένα παρακλάδι του Παγανιστικού Ιερατείου που μετά την επικράτηση των μονοθεϊστικών θρησκειών και κυρίως του Χριστιανισμού, εξοβελίστηκε και εκδιώχθηκε, αλλά ποτέ δεν διαλύθηκε. Απεναντίας συσπειρώθηκε με μια υπόγεια και μυστική τακτική και εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη πίσω από τα πολυάριθμα προσωπεία Μυστικών και μη Εταιριών, Τραπεζικών Συστημάτων, Μυστικών Υπηρεσιών και βέβαια της πολυθρύλητης Μυστικής Κυβέρνησης. Έχοντας πάντα σκοπό να ανακτήσει την παλιά δόξα στοχεύει στην εγκαθίδρυση μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης και μιας Παγκόσμιας Θρησκείας η οποία προωθείται μέσα από το κίνημα της Νέας Εποχής και την εξάπλωση της Wicca.
Η Αμερική δεν είναι παρά ο «Εκπρόσωπος Τύπου» του Ιερατείου για την ANNUIT COEPTIS NOVUS ORDO SECLORUM ή σε ελεύθερη μετάφραση, Αναγγελία της Άφιξης της Νέας Κοσμικής Τάξης. Και βέβαια το πρόβλημα δεν είναι ούτε ο Παγανισμός ούτε οι πολυθεϊστικές θρησκείες, αλλά η εκμετάλλευση της ανάγκης των ανθρώπων για την προσέγγιση του Θείου, προκειμένου να επιτύχουν τους ιδιοτελείς σκοπούς τους. Όμως μερικές φορές προσπαθώντας να συναρμολογήσει κανείς τα κομματάκια του πάζλ βρίσκει κάποια σκιαγραφήματα που φαντάζουν ολότελα ξένα μπρος στα έκπληκτα μάτια του κι ωστόσο ανήκουν αναμφισβήτητα στο γενικότερο σύνολο της μεγάλης εικόνας. Έτσι, προσπαθώντας να αναλύσω την αρχαϊκή αγγλική λέξη Roodmas** που στα σύγχρονα αγγλικά την μεταφράζουν Mass of the Cross κατέληξα με ένα σύνολο νοημάτων που με παρέπεμπε σε ανίερες τελετουργικές διασταυρώσεις ανάμεσα σε πλήθη διαφορετικών ειδών και στη δημιουργία υβριδικών όντων! Μια ματιά σε οποιοδήποτε ερμηνευτικό λεξικό θα σας πείσει. Όχι μόνο για την πληθώρα των νοημάτων, αλλά και για την εθελοτυφλία μας! Παράλληλα, η λέξη cross από την μια και η Κέλτικη λατρεία των Κρανίων (το Κεφάλι του Μπραν κλπ) από την άλλη, μου έφερε στο νου το σύμβολο των Skulls and Bones, το κρανίο και τα σε χιαστή κόκαλα.
Έχοντας κατά νου πως η τραγελαφική εκ πρώτης όψεως, τελετή μύησης των νεόφυτων του Τάγματος γίνεται τον Απρίλιο, άρχισα να ανακαλύπτω εκείνα τα σκιαγραφήματα που ανέφερα παραπάνω και να καλύπτω τα κενά στο σύνολο της εικόνας. Όσο κι αν αρνιόμουν να δεχτώ πως αυτά τα κομμάτια ανήκαν στο ίδιο παζλ άλλο τόσο εκείνα έβρισκαν την κατάλληλη θέση! Δεν θα αναφερθούμε εκτενώς στο Τάγμα, αν και θα είχε ενδιαφέρον να ανατρέξετε στην σχετική βιβλιογραφία. Θα σταθούμε μόνο σε εκείνα τα στοιχεία που συνδέονται άμεσα με το θέμα μας. Σχετικά με την τελετή μύησης και από όσες πληροφορίες έχουν διαρρεύσει, υπάρχουν δρώμενα που αν τα δεις ανυποψίαστα φαίνονται απλώς κάτι σαν τα γνωστά «καψόνια» του στρατού.
Καταρχήν ο κάθε υποψήφιος ενημερώνεται για την εκλογή του με το “tapping”, ένα ελαφρύ χτύπημα στον ώμο. Το χτύπημα στον ώμο είναι όμως μια καθαρά μαγική χειρονομία που δηλώνει επιβολή επάνω σε αυτόν που δέχεται το χτύπημα από αυτόν που τον χτυπά. Βασική προϋπόθεση για κάποιον που θα λάβει μέρος στην τελετή είναι να μην έχει πάνω του κανένα μεταλλικό αντικείμενο ή αξεσουάρ στην ένδυση του. Και είναι βέβαια γνωστό ακόμη και από την λαογραφία, πως τα μέταλλα και κυρίως ο σίδηρος, απωθούν και τρέπουν σε φυγή τις αλλοδιαστασιακές οντότητες, όπως και αν αυτές τελικά νοούνται. Ο χώρος όπου γίνεται η τελετή ονομάζεται «Μνήμα» και ο υποψήφιος ξαπλώνει σε ένα φέρετρο μέσα στο οποίο, εκτός των άλλων, πρέπει να αφηγηθεί τα σεξουαλικά του κατορθώματα, ενώ αυνανίζεται και αν είναι ευθύς και ειλικρινής, αμείβεται γι αυτό με δεκαπέντε χιλιάδες δολάρια! Η συγκεκριμένη τεχνική θα μπορούσε να εκληφθεί ως ψυχολογικός εξευτελισμός ή ξεπούλημα, όμως λαμβάνοντας υπόψη πως κατά την διάρκεια της σεξουαλικής διέγερσης είμαστε ευάλωτοι και ανοιχτοί σε ψυχικές επιθέσεις και υποβολές, το όλο θέμα παίρνει ακόμη πιο ζοφερές προεκτάσεις. Φαντάζομαι πως αν ήσασταν αλλοδιαστασιακοί Ξενιστές, θα φροντίζατε να κάνετε κατάληψη σε Φορείς που όχι μόνο θα σας εξασφάλιζαν την βιολογική συμβατότητα, αλλά θα είχαν και τις κοινωνικές θέσεις κλειδιά που θα εξασφάλιζαν την επιτυχία των στόχων σας, όπως για παράδειγμα την επιβολή μιας πλανητικής κυριαρχίας.
Οι Skulls and Bones είναι το «παρατσούκλι» μιας Γερμανικής μυστικής εταιρίας, του Κλάδου 322 που ιδρύθηκε το 1832, γνωστής και ως Αδελφότητας του Θανάτου. Η βάση της βρίσκεται στο πανεπιστήμιο του Γέιλ και τα μέλη της επιλέγονται αυστηρά μόνο από τους τελειόφοιτους και συγκεκριμένα από εκείνους που είναι λευκοί και έχουν Αγγλοσαξονική Προτεσταντική κουλτούρα. Όσους δεν είναι μυημένοι και υπόψη επιλέγονται μόνο δεκαπέντε μέλη κάθε χρόνο, τους αποκαλούν Βάρβαρους και τους θεωρούν ως αναλώσιμα πιόνια. Εδώ να επισημάνουμε πως το Τάγμα βρίσκεται στον απέναντι ακριβώς πόλο από τις ομάδες εξουσίας (οικονομικής, πολιτικής κλπ) με σιωνιστικές βάσεις. Το χτύπημα στους δίδυμους πύργους ήταν μια αντιπαράθεση αυτών των δύο «παρατάξεων». Ο υπεροπτικός αυτός γενετικός διαχωρισμός, η λέξη ρατσισμός μου φαίνεται πολύ λίγη, μου θύμισε τον Χ. Φ. Λάβκραφτ και τις ξενοφοβικές του τάσεις απέναντι σε όσους ανθρώπους δεν είχαν άμεσα ευγενική καταγωγή από την Βρετανία. Και αυτή η σύνδεση ίσως δεν θα γινόταν αν δεν υπήρχαν και άλλες συν-πτώσεις, όπως το όνομα Φίλλιπς. Στην «Σκιά του Κθούλου» ο Γ. Μπαλάνος αναφέρει: «Θα έλεγε κανείς ότι το όνομα αυτό (με διάφορες ορθογραφίες στα αγγλικά: Φίλλιππς, Φίλλιπς, Φίλιππς, Φίλιπς κτλ) κατά κάποιο παράξενο τρόπο σχετιζόταν με τη Μυθολογία Κθούλου πολύ πριν από τον Λάβκραφτ. Είναι γεγονός ότι στην υπόθεση αυτή, η συχνότητα ορισμένων ονομάτων ή και βασικών ηχο-συλλαβών μέσα σε ονόματα είναι τόσο εντυπωσιακή, που μονάχα ένας εξαιρετικά πεισματάρης θα την απέδιδε διαρκώς σε σύμπτωση. …ακόμη και το πρόθεμα ‘‘Λαβ-’’ ανήκει στην κατηγορία αυτή.» Οι μόνες προπαρασκευαστικές σχολές για τα μελλοντικά μέλη του Τάγματος που τους εξασφαλίζουν την προοπτική να επιλεγούν ως υποψήφιοι είναι οι Καλβινιστικές Ακαδημίες Φίλιπς! Η φοίτηση σε μια από αυτές τις σχολές είναι η πρώτη, μετά την καταγωγή, από τις τρεις προϋποθέσεις που θα πρέπει να εκπληρώσουν.
Μέσα στο Τάγμα τα μέλη έχουν και χρησιμοποιούν μυστικά ονόματα από τα οποία κάποια είναι παραδοσιακά. Δύο από αυτά είναι τα Gog και Magog. Η παράδοση λέει πως τριάντα τρεις διεφθαρμένες (wicked) αδελφές με αρχηγό τους την Alba, την μεγαλύτερη, που εξορίστηκαν για την δολοφονία των συζύγων τους, περιπλανήθηκαν στη θάλασσα και άραξαν σ’ ένα νησί που το ονόμασαν Αλβιόνα. Ζευγάρωσαν με τους δαίμονες που ζούσαν εκεί και ανάμεσα στους απογόνους τους ήταν και οι γίγαντες Gog και Magog, οι οποίοι τιμούνται ως οι παραδοσιακοί φύλακες του Λονδίνου.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή Gog ήταν η χώρα των Magog και κατά τον Ποσειδώνιο, οι Κιμμέριοι που θεωρούνται ως αρχικοί πρόγονοι των Κελτών, προέρχονται από αυτούς. Όμως τα δύο αυτά ονόματα τα συναντάμε και στον Ezekiel ([δηλ. τον προφήτη Ιεζεκιήλ] 38:2-3 KJV) : «Υιέ του ανθρώπου, έθεσες το πρόσωπο σου εναντίον του Gog (ή και, στάθηκες σαν ίσος προς ίσο απέναντι του) (και) της γης των Magog, ο άρχων πρίγκιπας των Meshech και των Tubal, προφήτευσε εναντίον σου και είπε: Γι αυτό το λόγο λέγει ο Κύριος ο Θεός, Πρόσεχε, είμαι εναντίον σου, εγώ ο Gog, ο άρχων πρίγκιπας των Meshech και των Tubal.» Οι δύο αναφερόμενες φυλές κατοικούσαν στα βάθη της Καππαδοκίας από το 3000 έως το 1000 π.Χ. και θεωρούνται γηγενείς διότι δεν ήταν ούτε ινδοευρωπαίοι ούτε σημίτες. Στην λατινική τουλάχιστον γραφή του ονόματος Meshechs, η ρίζα mesh σημαίνει: βρόχος, δίκτυο, δίχτυ, θηλιά σε δίχτυ, μάτι διχτυού, παγιδεύω με δίχτυ, περιπλέκω, πλέγμα κλπ. Η κατάληξη –ech θα μπορούσε να είναι σχετική με τις echo (ηχώ, αντήχηση, αντηχώ) αλλά και echelon (επίπεδο). Όσοι από σας παρακολουθείται την έρευνα του Γιώργου Μπαλάνου ίσως έχετε ήδη αντιληφθεί την πιθανή σύνδεση της παρουσίας των Meshech στη Γη, με τους βρόχους (ως locus) του πλέγματος του Κοσμικού Δικτύου. Όσο για τους Tubal, η λέξη σημαίνει, ο σχετικός με σωλήνα και ο σχετικός με ωαγωγό σάλπιγγα (παιδί του σωλήνα;!). Η ρίζα tub σημαίνει βαρέλι και το tube, εκτός των άλλων και τούνελ… Η εβραϊκή εκδοχή θέλει τον Gog ως ένα εκπεσόντα άγγελο, από την αγγελική φυλή των Magog, που εναντιώθηκε στο εβραϊκό έθνος και σήμερα θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει το αντισημιτικό πνεύμα. Στην Αποκάλυψη, όταν ο Σατανάς απελευθερωθεί από την φυλακή του, ο Gog θα συγκεντρώσει τους Magog, των οποίων ο αριθμός είναι σαν την άμμο της θάλασσας, για να πολεμήσουν μαζί. «Και αυτοί ήρθαν επάνω σε όλη τη Γη και περικύκλωσαν το στρατόπεδο των αγίων και την αγαπημένη πόλη. και φωτιά ήρθε από τον ουρανό και κατέστρεψε αυτούς.» [«Σχόλιο»: Πρέπει να διευκρινίσω ότι ο Γωγ είναι άνθρωπος. Για Γωγ και Μαγώγ εδώ].
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το αντίστοιχο κείμενο του Κορανίου (ναι, αναφέρονται και εκεί τα δύο ονόματα!). Ο Zulqarneyn – ο ένας με τα δύο κέρατα [«Σχόλιο»: που είναι όμως ο Μ. Αλέξανδρος] – ταξίδεψε σε τρεις κατευθύνσεις. Στην τρίτη από αυτές συνάντησε κάποιους που του παραπονέθηκαν πως οι Yajooj-Majooj τους ενοχλούσαν και του ζήτησαν να χτίσει ένα τοίχο ανάμεσα τους και εκείνος το έκανε. Αλλά ο Θεός είπε πως όταν πλησιάζει το τέλος του Κόσμου, οι Yajooj-Majooj μπορεί να γκρεμίσουν το τείχος και να επιτεθούν με σφοδρότητα, όμως στο τέλος η βοήθεια του θα έρθει και θα τους καταστρέψει. Μια άποψη είναι πως αυτό το τείχος βρίσκεται στα Καυκάσια Όρη. Ακόμη, με την όλη ιστορία συνδέονται και οι «Πύλες του Μ. Αλεξάνδρου» στην Μέση Ανατολή.
Παράδοξες, αλήθεια, διασυνδέσεις σε παράξενες αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε αρχαίες φυλές, που χάνονται σε πάμπολλες διασταυρώσεις μέσα στην ιστορία. Χωροχρονικά τούνελ και σκουληκότρυπες που κάποτε (ή μήπως ακόμη και τώρα) λειτούργησαν ως περάσματα για οντότητες όπως οι Μεγάλοι Παλαιοί και οι Πρεσβύτεροι Θεοί της Μυθολογίας Κθούλου; Υβριδικά γένη που μεθοδεύτηκαν σε ανίερες τελετές των οποίων τους απόηχους συναντάμε στην εποχή μας σε εορτασμούς σαν αυτούς της Βαλπουργίας Νύχτας και της Πρωτομαγιάς; Κάποιοι γιορτάζουν την αναγέννηση της Φύσης και κάποιοι την αναγέννηση του Είδους τους; Να λοιπόν πως φτάσαμε από την Εργατική Πρωτομαγιά στον Λάβκραφτ. Ή αν θέλετε, από την Μυθολογία Κθούλου στην «Άφιξη» του Hollywood, για να μην πούμε για το «Άλιεν εναντίον Κυνηγού»! Α, αυτή την φορά σας έδωσα τα στοιχεία, ελάχιστα λόγω χώρου ομολογώ, αλλά το… σενάριο, θα το γράψετε μόνοι σας! Και για όσους βρίσκεστε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, μπορείτε να μου ζητήσετε το e-mail του Πανοραμίξ! Για εκείνο του φίλτρο που λέγαμε…
* Το άρθρο «Βαλπουργία Νύχτα» της Ειρήνης Λεονάρδου δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ανεξήγητο» / τεύχος Νο. 199 ** Σημ. Επίσης πρωτομαγιάτικη γιορτή που ταυτίστηκε από τους χριστιανούς με «σατανιστικές» τελετές [Σχόλιο: ενώ… δεν είναι, κατά την καλή μας συντάκτρια]. Πηγές: Θανάσης Βέμπος / «Οι Πύλες του Αλλόκοσμου»/ Μάριος Βερέττας Δημήτρης Ευαγγελόπουλος / «Οι Κυρίαρχοι του Κόσμου» / Αρχέτυπο Γιώργος Μπαλάνος / «Η Σκιά του Κθούλου» / Locus-7 Συλλογικό / «Μαγεία-Η Απόκρυφη Παράδοση του Κόσμου» / Αρχέτυπο http://en.wikipedia.org/wiki
https://pneymatiko.wordpress.com/2013/05/02/1-μαΐου-η-μεγάλη-νύχτα-των-μαγισσών-βαλ/