Πρόλογος
Από όλα τα μυστήρια του κόσμου, εκείνο πάντα που εξήρε την ανθρώπινη φαντασία ήταν είτε να έρθει σε επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς είτε σε επαφή με τον Δημιουργό του. Χιλιάδες χρόνια φυλές του Αμαζονίου κάνοντας χρήση συγκεκριμένων φυτών μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους προγόνους τους. Στα φυτά αυτά, βρέθηκε μια παραισθησιογόνα ουσία γνωστή ως "Διμεθυλοτρυπταμίνη ή N,N-διμεθυλοτρυπταμίνη" (πλέον θα καλείται DMT) το οποίο είναι ένα μόριο τρυπταμίνης που βρίσκεται επίσης στην "Απόφυση" (Pineal Gland) του ανθρώπινου εγκεφάλου. Θα μπορούσε άραγε αυτή η παραισθησιογόνα ουσία να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε πράγματα πέρα από την ανθρώπινη φύση μας;
Ιστορικό
Η χρήση του DMT χρονολογείται από τα τέλη του 8ου αιώνα και ιστορικά χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα από διάφορους πολιτισμούς του Αμαζονίου για τελετουργικούς και θεραπευτικούς σκοπούς, γνωστό ως "Αγιαχουάσκα" ("Ayahuasca"). Ο Richard Helmuth Fredrick Manske θεωρείται ως ο πρώτος που συνέθεσε το DMT το 1931 αλλά ο Δρ. Stephen Szara το 1956 ήταν αυτός που επηρεασμένος από θρησκευτικές τελετές της Νότιας Αμερικής στις οποίες ήταν παρών, θέλησε να το χορηγήσει στον εαυτό του και κατέληξε στο συμπέρασμα πως η χρήση του προκαλεί παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις, στρεβλώσεις της αντίληψης του χώρου. Ακολούθησε ένα κύμα κλινικών ερευνών τις δεκαετίες 1950 και 1960 με την οριστική τους παύση το 1970 με την ψήφιση του νόμου περί “Ελεγχόμενων Ουσιών”. Μόλις το 1990, ο Rick Strassman, θέλησε να το επαναφέρει στο προσκήνιο και ύστερα από επίμονες προσπάθειες μηνών πήρε το πολυπόθητο πράσινο φως.
Η έρευνα του Rick Strassman για το DMT
Ο Rick Strassman πρωτοστάτησε στη σύγχρονη έρευνα για τα παραισθησιογόνα στη δεκαετία του 1990, καθώς πίστευε ότι οι βαθιές επιδράσεις στη συνείδηση παρήγαγαν δικαιολογούσαν περαιτέρω εξερεύνηση. Το βιβλίο του “DMT: The spirit molecule” (2000), θεωρείται ευρέως ως βιβλίο ορόσημο για την επαναφορά της χρήσεως του DMT και μέσω αυτού εξηγεί τους λόγους για τους οποίους θεωρεί πως βρίσκεται στην επίφυση (Pineal Gland), τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συνάντησε για να διεξάγει την έρευνα του και τα αποτελέσματα της έρευνάς του τα οποία βρήκε πολλά υποσχόμενα. Επέλεξε να μη βγάλει ένα τελικό συμπέρασμα ελπίζοντας πως στο μέλλον θα μπορούσε να επαναλάβει το πείραμά του με λιγότερα εμπόδια.
Στην έρευνα συμμετείχαν 60 άτομα, ανεξάρτητου πνευματικού, οικονομικού και κοινωνικού υπόβαθρου στα οποία χορηγούσε ενδοφλέβια DMT, σταδιακά σε αυξανόμενες δόσεις. Πολλοί χρήστες ισχυρίστηκαν πως οι εμπειρίες που έζησαν τους άλλαξαν τη ζωή μιας και τους βοήθησε να αντιληφθούν την πραγματική ταυτότητα και την πραγματικότητα που ζούμε. Το συμπέρασμα που κατέληξε ο Strassman είναι πως το DMT μπορεί να παράγει ζωντανές μυστικιστικές εμπειρίες που περιλαμβάνουν επίσκεψη σε παράλληλες με εμάς διαστάσεις, ευφορία, ψευδαισθήσεις γεωμετρικών μορφών, ανώτερη εξωγήινη νοημοσύνη και του Θεού.
Επίλογος - Συμπεράσματα
Το 2017 ο Rick Strassman (σε συνεργασία με τον Andrew Gallimore) επανήλθε δριμύτερος προσπαθώντας να επαναφέρει στο προσκήνιο την έρευνα για το DMT με ένα νέο μοντέλο, όπου η χορήγηση DMT θα είναι ελεγχόμενη μέσω ενός μηχανήματος το οποίο θα το χορηγεί σταθερές ποσότητες.
http://journal.frontiersin.org/article/10.3389/fphar.2016.00211/full
Στη σύγχρονη εποχή, το DMT θεωρείται ως ένα εξαιρετικά ισχυρό "ενθεογενές" ψυχεδελικό με σύντομα και έντονα αποτελέσματα. Πολλοί άνθρωποι, επηρεασμένοι από την έρευνα του Strassman, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν DMT και να παρουσιάσουν τις εντυπώσεις τους στο Youtube. Παγκόσμια Έρευνα Ουσιών στα τέλη του 2012, με περισσότερους από 22.000 ερωτηθέντες, βρήκε ένα ποσοστό χρήσης DMT σε ποσοστό περίπου 9%. Η πιο συνηθισμένη διαδικασία χορήγησης ήταν το κάπνισμα, σε αντίθεση με το να λαμβάνεται από το στόμα ως παρασκεύασμα "Αγιαχουάσκα". Το DMT μπορεί να θεωρείται μη εθιστικό και παρά την έλλειψη φυσικών κινδύνων, η χρήση αυτής της ουσίας πρέπει να γίνεται με εξαιρετική προσοχή λόγω του ψυχολογικού αποτυπώματος που μπορεί να αφήσει στον χρήστη.