Το σύμφωνο της Ανταρκτικής μπορεί να υπογράφτηκε το 1959 με βασικό πρωταγωνιστή την Αμερική, αλλά οι περισσότεροι από μας δεν γνωρίζουμε πως νωρίτερα μεσολάβησαν 3 αποστολές, οι οποίες ήταν Γερμανικές, μιας και η ενοποίηση της Γερμανίας το 1871, οδήγησε σε αποφάσεις σχετικά με την αναζήτηση περιοχών του πλανήτη για νέους πόρους και εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Μια τέτοια περιοχή ήταν και η Ανταρκτική. Η πρώτη Γερμανική αποστολή στην Ανταρκτική ήταν η Εκστρατεία Gauss από τις 11 Αυγούστου 1901 έως τον Φεβρουάριο του 1903, με επικεφαλής τον καθηγητή Erich von Drygalski και χρησιμοποιήθηκε ένα αερόστατο για εναέρια παρατήρηση.
Η δεύτερη αποστολή πραγματοποιήθηκε στις 4 Μαΐου 1911 έως το Σεπτέμβρη του 1912 με επικεφαλής τον Wilhelm Filchner, με βασικό σκοπό να να μάθουν αν υπήρχαν κομμάτια γης χωρίς πάγο.
Ακολούθησε και η τρίτη το 1938 με την ονομασία Neuschwabenland (Νέα Σουηβία). Για την αποστολή αυτή, οι Γερμανοί κάλεσαν τον τότε αξιωματικό του Ναυτικού Richard Ε.Byrd, ο οποίος αρνήθηκε να συμμετάσχει. Η εκστρατεία αυτή ξεκίνησε από το Αμβούργο με το πλοίο MS Schwabenland, το οποίο είχε τη δυνατότητα να εκτοξεύει αεροσκάφη με τη βοήθεια ενός καταπέλτη. Το πλοίο έφθασε στην Ανταρκτική στις 19 Ιανουαρίου 1939 σε μια περιοχή που ονομάστηκε αργότερα "Neuschwabenland", αρχίζοντας τις πτήσεις χαρτογραφώντας την περιοχή και το 1940 να επιστρέψουν ξανά για να τελειώσουν τη βάση που ήταν υπό κατασκευή. Όπως προέκυψε βρήκαν μια φυσική σήραγγα πολλών χιλιομέτρων, που οδηγούσε σε ένα τεράστιο υπόγειο, ασυνήθιστα ζεστό σπήλαιο.
Το 1952, η κυβέρνηση της νέας Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ερεύνησε φήμες ύπαρξης ναζιστικής βάσης , οποίες, στηρίζονταν στις δηλώσεις των μελών του πληρώματος του “Schwabenland” σύμφωνα με τις οποίες θα έκαναν αρκετά ταξίδια στην Ανταρκτική για να ιδρύσουν μια απόρρητη αποικία των Ναζί. Οι φήμες αυτές επιβεβαιώθηκαν και εντοπίστηκαν μαζικές μετακινήσεις τεχνικών υλικών για άγνωστη περιοχή και ότι αρκετά γερμανικά υποβρύχια γέμισαν με υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί που εγκατέλειψαν την Ευρώπη, βρίσκοντας καταφύγιο σε ένα μυστικό δίκτυο σε υπόγεια καταφύγια στην Neuschwabenland.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΙGH JUMP Οι Σύμμαχοι το 1947 θορυβήθηκαν ακόμη περισσότερο όταν πληροφορήθηκαν τις φήμες που ήθελαν τη βάση της Ανταρκτικής να λειτουργεί τουλάχιστον από το 1935, χάρη στις ενέργειες της ομάδας "Vrill" που ήταν μια ανεξάρτητη ομάδα με τεράστια κεφάλαια,που ασχολούνταν με τις νέες τεχνολογίες αλλά και την εξέλιξη επαναστατικών φουτουριστικών εναέριων οχημάτων σε σχήμα δίσκου.
Με την έγκριση του Προέδρου Harry Truman, οργανώθηκε μια μεγάλη εξερευνητική αποστολή προς την Ανταρκτική με τη συμβολή του Αμερικανικού Ναυτικού με σκοπό την εκπαίδευση του προσωπικού του σε αντίξοες συνθήκες, γνωστό και ως Operation Highjump. Επικεφαλής τέθηκε ο Richard E. Byrd, ο οποίος ήταν ήδη γνωστός ως πρωτοπόρος και είχε λάβει το Μετάλλιο της Τιμής το 1926 για την πτήση του πάνω από το Βόρειο Πόλο (κάτι που αργότερα αμφισβητήθηκε). Επίσης, ήταν γνωστός σε συνομωσιολογικούς κύκλους πως στο ταξίδι του στο Βόρειο Πόλο είχε ανακαλύψει την είσοδο στην Κοίλη Γη, η οποία ήταν κατοικημένη από χαμένους πολιτισμούς με εξελιγμένα πτητικά σκάφη (UFO).
Η αποστολή περιλάμβανε 4080 άντρες, 48 πλοία και 200 αεροσκάφη και βασικός σκοπός του ήταν:
Εκπαίδευση των αντρών στις αντίξοες συνθήκες της Ανταρκτικής
Οικονομική και όχι μόνο εκμετάλλευσης από την Αμερική
Στοιχειοθέτηση της αναγκαιότητας εγκαθίδρυσης και συντήρησης βάσεων
Περαιτέρω ενίσχυση των γνώσεων σχετικά με τυχόν ηλεκτρομαγνητικά πεδία, γεωλογικές και γεωγραφικές αλλαγές και τις μετεωρολογικές συνθήκες
Η εξερεύνηση χρηματοδοτήθηκε από το πολεμικό ναυτικό και άρχισε τον Δεκέμβριο του 1946 και έληξε στα τέλη Φεβρουαρίου 1947 με απώλειες σε αεροσκάφη. Ο Ναύαρχος Richard Byrd συμμετείχε σε
πτήσεις συνολικής διάρκειας 220 ωρών ,διανύοντας 22.700 μίλια και με 70.000 αεροφωτογραφίες!
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, ο ναύαρχος ανέφερε ότι "Σε ένα ταχέως συρρικνούμενο κόσμο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν πλέον να αντλήσουν κανένα αίσθημα ασφάλειας από την απομόνωσή της ή τη γεωγραφική απόσταση από ωκεανούς". Ο Ναύαρχος Byrd πέρασε αρκετές εβδομάδες στα ανακριτικά γραφεία. Μίλησε για μια επίθεση από ιπτάμενους δίσκους,οι οποίοι πεταγόντουσαν μέσα από την θάλασσα με μεγάλη ταχύτητα!
Σύμφωνο της Ανταρκτικής
Το σύμφωνο της Ανταρκτικής καθορίζει τις διεθνείς σχέσεις μεταξύ των κρατών σε σχέση με την ήπειρο της Ανταρκτικής, την μοναδική ήπειρο χωρίς γηγενή πληθυσμό. Αρχικά συζητήθηκε το προσχέδιο την 1η Δεκεμβρίου του 1959 και τέθηκε σε ισχύ το 1961 και στις μέρες μας αποτελείται από 53 κράτη με σκοπό αποκλειστικά την επιστημονική έρευνα και όχι την δοκιμή πυρηνικών όπλων ή στρατιωτικών ασκήσεων.Σύμφωνα με αυτό, όλες οι χώρες (53) θα κατέχουν ένα κομμάτι της Ανταρκτικής και θα μπορούν μόνο να διεξάγονται έρευνες και καθόλου πολεμικές ασκήσεις.
Ένα ριψοκίνδυνο υποθετικό “βήμα” παραπάνω
Αν αναλογιστούμε ότι η συνθήκη άρχισε να συγκεντρώνει υπογραφές την 1η Δεκεμβρίου του 1959, ενώ οι διεργασίες είχαν ήδη ξεκινήσει το 1958 τη χρονια που ιδρύθηκε η NASA (29 Ιουλίου 1958), παρατηρούμε πως ακολούθησε μια σκυταλοδρομία αποστολών για την κατακτησή του διαστήματος, αφήνοντας την Ανταρκτική σε τελευταία μοίρα προσπαθώντας να εστιάσουν την προσοχή μας αλλου......Μήπως τελικά όντως βρήκαν κάτι που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν ή τελικά όπως υποστήριξε ο Byrd υπάρχει περισσότερη Γη?