Ο καθένας κάνει κουβέντα για το πως να πάρει το λεγόμενο «ιερό δισκοπότηρο» του παραφυσικού, αποδεικτικά στοιχεία, την εικόνα μιας οπτασίας. Παρά το γεγονός ότι όλα αυτά είναι πραγματικά υπέροχα, εγώ προτιμώ την καταγραφή αυτής της ανεξήγητης φωνής σε μια συσκευή εγγραφής. Αυτή τη φωνή που δεν ανήκει σε εμένα ή οποιονδήποτε άλλον ο οποίος σχετίζεται με την έρευνα. Για μένα το ''πνεύμα'' επικοινωνίας, είτε ψυχικά, ως βίωμα, είτε μέσω μιας φωνητικής εγγραφής, είναι πραγματικά η καλύτερη απόδειξη. Ένα θεμελιώδες γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν είναι ότι πολύ καιρό πριν όταν και άρχισε το κυνήγι φαντασμάτων, τα ηλεκτρονικά φαινόμενα, αυτή η ανεξήγητη φωνή ήταν ένα πολύ πραγματικό μέρος της έρευνας γύρω από το παραφυσικό.
Μεταξύ του 1848 και λίγο μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πνευματισμός ήταν η τάση της εποχής. Χιλιάδες έτρεχαν να καταβάλουν σοβαρά χρηματικά ποσά σε μέντιουμς με την ελπίδα ότι θα μπορούσαν να επικοινωνούν με την οικογένεια και τους φίλους από την άλλη πλευρά, αυτή των νεκρών. Η πλειοψηφία των μέντιουμ πραγματοποιούσαν seances και δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έξυπνες απάτες που είχαν σαν σκοπό να χωρίζει τους πενθούντες από τα χρήματά τους. Ευτυχώς, ήρθε ο 20ος αιώνας να τα αλλάξει όλα αυτά.
Σε μια συνέντευξη με το περιοδικό ''Scientific American'', ο Thomas Edison, ο εφευρέτης του τηλεφώνου, κλήθηκε να σχολιάσει τη χρήση των επιστημονικών εφευρέσεων στην αναζήτηση της γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ των νεκρών και των ζωντανών. Ο Edison απάντησε ότι αν τα ''πνεύματα'' ήταν ευφυή σε θέση λεπτών επιρροών απέναντι από μια ευαίσθητη συσκευή εγγραφής θα μπορούσε να παρέχει μια καλύτερη ευκαιρία στο ''πνεύμα'' για να επικοινωνήσει από ότι οι πίνακες Ouija και το γνωστό ''τραπεζάκι''. Πιστεύεται ότι ο Edison δούλευε σε μια τέτοια εφεύρεση πριν πεθάνει, ένα τηλέφωνο για να τους νεκρούς. Ο Edison, ο οποίος μεγάλωσε σε ένα σπίτι πνευματιστή, ποτέ δεν συνειδητοποίησε ότι το όνειρό του στο μέλλον θα άνοιγε νέους ορίζοντες στην έρευνα του παραφυσικού.
Το 1941, ο αμερικανός φωτογράφος Attila Von Szalay ήταν ο πρώτος ερευνητής για να πραγματοποιήσει το όνειρό του Edison να επικοινωνεί με ''πνεύματα''. Ο Von Szalay είχε εμμονή με τη φωτογράφηση πνευμάτων και έψαχνε έναν τρόπο όχι μόνο να συλλάβει την εικόνα ενός πνεύματος σε μια φωτογραφία, αλλά να συλλάβει και τη φωνή τους.
Ο Von Szalay ξεκίνησε με τη χρήση ενός εγγραφέα 78 RPM για να καταγράψει τις φωνές των πνευμάτων. Ήταν επιτυχής, αλλά για η ηχητική καταγραφή γδαρθηκε από τον εγγραφέα σε ένα πήδημα της βελόνας και κατέστρεψε την εγγραφή φωνής. Το 1956, Von Szalay μεταβαίνει σε μια νέα τεχνολογία, μία μπομπίνα σε πραγματικό μαγνητόφωνο, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει τέλεια με μία custom-made συσκευή της δικής του επινόησης . Ο Von Szalay τοποθετησε ένα ευαίσθητο μικρόφωνο σε ένα μονωμένο κουτί για να εμποδίσει οποιονδήποτε εξωτερικό θόρυβο. Έξω από το κουτί ήταν η συσκευή εγγραφής και ένα ηχείο. ο Von Szalay πήρε ακριβώς αυτό που ήλπιζε, τις φωνές των νεκρών. Ο Von Szalay ήταν ευχαριστημένος με τα αποτελέσματα από τα πειράματα του. Ωστόσο, δεν ήταν παρά μέχρι το 1959 που το EVP παίρνει τη μορφή του που γνωρίζουμε σήμερα.
Ο Friedrich Jurgenson, ένας Σουηδός καλλιτέχνης, παραγωγός ταινιών, και τραγουδιστής της όπερας,στις διακοπές για να ξεφύγει από την καθημερινότητα και να επιδοθεί σε ένα πάθος του, να καταγράφει τραγούδια των πουλιών. Σε ένα ταξίδι στη Νορβηγία, ο Jurgenson έβγαλε τον κύλινδρο reel-to- reel και άρχισε να καταγράφει τα πουλιά έξω από το παράθυρο του δωματίου του. Κατά την αναπαραγωγή, o Jurgenson ανακάλυψε κάτι παράξενο στην ηχογράφηση. Κάτι που δεν πρέπει να υπάρχει.
Στις ηχογραφήσεις, o Jurgenson μπορούσε να διακρίνει αμυδρά φωνές ακριβώς κάτω από τα τραγούδια των πουλιών. Ένα ζευγάρι από φωνές που τις αναγνώριζε. Μια φωνή ήταν η φωνή της αποθανούσας συζύγου του, και η άλλη φωνή ήταν αυτή της μητέρας του, η οποία προσπαθούσε να δώσει ένα μήνυμα στο γιο της από πέρα από το θάνατο. Σοκαρισμένος από αυτό που άκουσε, ο Jurgenson πήρε τις ηχογραφήσεις στον καλό φίλο και συνάδελφό του, Konstantin Raudive.
Ο Raudive, ήταν Λετονός ψυχολόγος και δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία, αμέσως γοητευμένος από τις παράξενες ηχογραφήσεις του φίλου του που του έφερε. Μετά την ακρόαση των φωνητικών εγγραφών, ο Raudive ξεκίνησε τη δική του αποστολή και έκανε πάνω από 100.000 ηχογραφήσεις που φαίνεται να είναι οι φωνές των νεκρών. Δεν ήταν μέχρι το 1968 που ο Raudive δημοσίευσε τα ευρήματά του στο βιβλίο του, με Θέμα: Ένα παραμυθένιο Πείραμα στην ηλεκτρονική επικοινωνία με τους νεκρούς.
Με τη δημοσίευση του βιβλίου του, πολλοί περισσότεροι πειραματίστηκαν στη σφαίρα των EVP. Ο William O'Neil κατασκεύασε μια συσκευή που ο ίδιος αποκάλεσε «Spiricom," Η Spiricom ήταν η πραγματοποίηση του οράματος του Edison, ένα είδος τηλεφώνου για τους νεκρούς.ο O'Neil υποστήριξε ότι, το 1980, ο George Mueller, ο αποθανών επιστήμονας, toy υπαγόρευε δια μέσου ψυχικής σύνδεσης τα σχέδια για την κατασκευή του Spiricom. Τα συμπεράσματα του O'Neil ήταν ανέκδοτα, στην καλύτερη περίπτωση, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι όντως επικοινωνούσε με τους νεκρούς μέσα από την εφεύρεσή του.
Το 1982, η Σάρα Estep, ιδρυτής της American Association of Electronic Voice Phenomena, ήταν η πρώτη που διέδωσε αυτή τη μορφή επικοινωνίας και επινόησε τον όρο Electronic Voice Phenomena. Είναι λόγω της Sarah που χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο μέχρι σήμερα και διεξάγουν έρευνες σε στοιχειωμένα μέρη.
Στο 2ο μέρος που θα ακολουθήσει θα αναληθούν οι θεωρείες πάνω στην εφαρμογή των EVP's
http://thegeeksguide.weebly.com/ricks-blog/the-abcs-of-evps-part-1-history